Facebook Twitter çilginligi

---

Okuma : 4303
Yazan : sibel Aksarayli
Tarih : 23.09.2011 23:24:33

---

Kategori : Melda68

Sürekli heryerde duyar ve okur olmuştum.

Mail kutum „sende katıl“ tarzı davetiyelerle dolup taşıyor, bense her gelen davetiyeye daha’da çok sinir oluyor „üye olmayacağım“ diyerek tüm Mailleri okumadan siliyordum.

Bir gün başka bir yazar arkadaşım „Niye yoksun Facebook’ta? Üye olsana yazılarının Linkini postalarsın.“ dedi.

O an beni en hassas yerimden yakaladı.

Bir an için “Acaba? Üye olmalı mı?” düşüncesi geçti aklımdan. Geçti bir kere...

Bir baktım bende bir hesap açmışım, ilk resmimi koyup, yakın çevremi eklemişim.

İlk başlarda “ne saçma birşey” diye söylenirken bazen bir hafta boyunca girip bakmazdım.

Daha çok siteleri ziyaret eder, forumlar’da yapılan tartışmalara katılırdım.

Facebook sayesinde bu forumlar’da out oldu kısa bir zaman sonra.

Hatta ve hatta Resmi İnternet Sitelerine bile kimse girmez oldu.

Yurt dışında olduğum dönem Maille herkese tek tek resimleri yollamak yerine Facebook’tan paylaşır olmuşum.

Yakın çevrem haricinde okurlarım beni ekler olmuş ve binlerce insana seslenir olmuşum.

Çok fazla iş-iş olmasın diye kendi duygularımı’da katar olmuşum.

Hafta’da bir girip baktığım bu paylaşım sitesi hem Mail kutum, hem fotoğraf arşivim, hem tartışma platformum haline gelmiş.

Hemen hemen herkesi Face’den bulur, her gün bir kaç kez girip çıkar olmuşum.

Farkında olmadan bir bağımlılık yaratmış.

Bu yetmemiş İ-Phone’uma da yüklemişim ve her saniyemi onunla geçirir olmuşum.

Tamam belki abarttım biraz ama anladınız siz.

Zamanla süper birşey olduğuna inandığım bu paylaşım sitesine karşı negatif duygular beslemeye başladım.

Resimlerimi silip, özel bilgilerimi geri çektim.

İnsanlarla buluşup konuşmak yerine daha çok sanal alemde sohbetler etmem canımı sıkmaya başladı.

Bu durumu oturup değerlendiğimde ise çok feci bir yere gittiğimizin farkına varıp bu yazıyı yazmaya karar verdim.

Hani sadece bende değil bu hastalık, hepimizde.

Günümüzün kaç saatini Facebook’ta geçirdiğimiz hesaplansa şoka gireriz herhalde. En tehlikelisi; bunun farkında bile değiliz.

Sonra henüz yeni üye olduğum Twitter.

Onuda hiç sevmedim. „Üye olmayacağım! Herkes Twitter ile kafayı yemiş hiç isim olmaz“ dedim.

Sonra olup bitenleri takip etmek için bi hesap açtım. Öyle ya, bu benim işim.

Belki’de kendimi kandırdım.

******
Haber alma ve gündemdeki gelişmeleri takip etme amaçlı yararlı siteler diye düşünüyorum.

Ancak yarar ve zararlarını karşılaştırdığımızda bence zararları daha ağır basıyor.

Bu paylaşım siteleri binevi yeni bir medya/iletişim ağı oldu ve diğer iletişim ağlarını solladı geçti.

Sonumuzu pek hayırlı görmüyorum çünkü bugün bile arkadaşlarla buluştuğumda hepsinin elinde birer İ-phone birbirleriyle sohbet etmek yerine Face ve Twitler’de takılıyorlar. Hatta ve hatta karşı karşıya oturup birbirine mesaj atan arkadaşlarım bile var.

Bu durum beni çok tedirgin ediyor çünkü bende bu insanların arasındayım ve sevmediğim, istemediğim birşeyi yapıyor, telefonumu elimden bırakmıyorum.

Acaba bu olayın önüne geçilebilir mi? Yoksa karşı koyamayacak kadar güçlendi mi?

Görüş ve düşüncelerinizi, varsa çözüm önerilerinizi bekliyorum.

Asiye SINICI

 Beğen

Beğenme 

100%

0%

Beğenen(1) - Beğenmeyen(0)